درود و سلام بر یگانه کشتی نجات ، حسین فاطمه .
درود و سلام بر امیر و سالار عرب ، ابو الفضل العباس (ع) . 
درود و سلام بر سید الساجدین و قر‍ّ ه عین الناظرین ، امام سجاد (ع).

میلاد هر سه وزنه کونین را تبریک و تهنیت عرض می نمایم . باشد که در سایه الطاف آنان و رحمت های ایزد منان خود را لایق دوستی حضرت دوست گردانیم .   

امروز صبح که از خواب بیدار شدی،نگاهت می کردم؛ و امیدوار بودم که بامن حرف بزنی،حتی برای چند کلمه،نظرم را بپرسی یا برای اتفاق خوبی که دیروز در زندگی ات افتاد،از من تشکر کنی.اما متوجه شدم که خیلی مشغولی،مشغول انتخاب لباسی که می خواستی بپوشی.
 وقتی داشتی این طرف و آن طرف می دویدی تا حاضر شوی فکر می کردم چند دقیقه ای وقت داری که بایستی و به من بگویی: سلام؛اما تو خیلی مشغول بودی.یک بار مجبور شدی منتظر بشی و برای مدت یک ربع کاری نداشتی جز آنکه روی یک صندلی بنشینی. بعد دیدمت که از جا پریدی.خیال کردم می خواهی با من صحبت کنی؛اما به طرف تلفن دویدی و در عوض به دوستت تلفن کردی تا از آخرین اخبار با خبر شوی.
تمام روز با صبوری منتظر بودم.با اونهمه کارهای مختلف گمان می کنم که اصلاً وقت نداشتی با من حرف بزنی.متوجه شدم قبل از نهار هی دور و برت را نگاه می کردی ،شاید چون خجالت می کشیدی که با من حرف بزنی،سرت را به سوی من خم نکردی.
بعد به خانه رفتی و به نظر می رسید که هنوز خیلی کارها برای انجام دادن داری.بعد از انجام دادن چند کار،تلویزیون را روشن کردی. نمی دانم تلویزیون را دوست داری یا نه؟ در آن چیزهای زیادی نشان می دهند و تو هر روز مدت زیادی از روزت را جلوی آن می گذرانی؛ در حالی که درباره هیچ چیز فکر نمی کنی و فقط از برنامه هایش لذت می بری...باز هم صبورانه انتظارت را کشیدم و تودر حالی که تلویزیون را نگاه می کردی،شام خوردی؛ و باز هم با من صحبت نکردی. موقع خواب...، فکر می کنم خیلی خسته بودی. بعد از آن که به اعضاء خانواده ات شب به خیر گفتی ، به رختخواب رفتی و فوراً به خواب رفتی.اشکالی ندارد.احتمالاً متوجه نشدی که من همیشه در کنارت هستم و برای کمک به تو آماده ام.
من صبورم،بیش از آنچه تو فکرش را می کنی.حتی دلم می خواهد یادت بدهم که تو چطور با دیگران صبور باشی.من آنقدر دوستت دارم که هر روز منتظرت هستم.منتظر یک سر تکان دادن،دعا،فکر،یا گوشه ای از قلبت که متشکر باشد.خیلی سخت است که یک مکالمه
یک طرفه داشته باشی.خوب،من باز هم منتظرت هستم؛سراسر پر از عشق تو... به امید آنکه شاید امروزکمی هم به من وقت بدهی، می فهمم و هنوز هم دوستت دارم. روز خوبی داشته باشی... 

                                         به نقل از وبلاگ آدم و حوا

 و لقد ذکرتک و الرماح نواهل

                               منی و بیض الهند تقطر من دمی

فوددت تقبیل السیوف لانها

                                لمعت کبارق ثغرک المتبسم

                                                          غشرة

یاد تو افتادم در حالی که سر نیزه ها تشنه خون من بودند و از شمشیر های هندی خون من می چکید 

پس دوست داشتم که شمشیر ها را ببوسم چون آن شمشیر ها همچون درخشش دندانهای تو می در خشیدند

   بار غم بر دل و دل بر سر زلفش ترسم 

                              که گرانی کند و بگسلد این رشته ز هم

   ای نسیم سحر آهسته بر آن زلف گذر

                              که ز گستاخی تو سلسله ها خورد بهم

   گر توانی رخش ای شام بپوشان در زلف

                                 ور نه با طلعت او شب نشود در عالم

                                                           نشاط اصفهانی

همیشه زبان ترجمان عقل بوده ولی ترجمان عشق چشم است . آنجا که زبان با گردش منظم خود جملات منطقی می سازد ، عقل حضور دارد و آنجا که اشکی از روی احساس و درد و سوز می ریزد ، عشق حضور دارد .

                  بر وجود پاکت ای مادر سلام .

آنروز که پهلوی تو از کینه شکست 

                                 دلهای محبان تو در سینه شکست

تصویر تو را دل علی آینه بود

                                اندوه تو سنگی شد و آیینه شکست

برای دوستی ات چراغ قرمز داشته باش ! و در زندگی جهت نما !

نترس ! نترس ! آنها که با روح آسمانی تو سازگار نیستند ، خویش تو نیستند . آنها که با طعنه و تحقیر تو را از آسمانی شدن باز می دارند ؛ بیگانه اند .

تا کی عنان و اختیار ما به دست تعارف ؟! ترس و خجالت ؟! پس کی صلابت ؟! شهامت و شجاعت ؟

مولای من
خلیفه نیستی
سلطان هم
فقط اول امام مظلومانی
و جای پنج سال
می شد که پنجاه سال حاکم باشی !
می شد که شامات را
چون دندانی کند و پراکند
که سهم
بچه های ابوسفیان باشد
و در امارت کوفه ادامه مطلب...